Musekamps Grete wör gar nich guet terechte. Et hölp alle nix, se moss demit nao en Dokter hen. De göng et auk mächtig an met Grete. Se moss sick gar bis upt Rümpken debi friemaaken. Sodann horchte he met sien Steckeskoop Buorst un Rüggen aff un möök de glieks all en kruus Gesicht bi.

Dann göng et met Grete up de Liege. Dao kloppte den Medicus met sien Hämmerken an Gretes Knei’e herüm, kiddelde lück affsunnerlick an de blauden Fööt herüm, so dat de Frau dat int Lachen schööt, keek iähr nu aower buoben wier met en Spekeleerglas püük (genau) in de Aogen un gaff iähr up, Aaaa to säggen. Daobi moss se em auk noch de Tunge wiesen. Dann wier runner van de Liege. Nu moss Grete pattkebarfoot fief Kneebög maaken un daonao auk noch met wat Hecheln up een Stelzenbeen staohn. Godorri, et wör iähr dao heel wunnerlick bi tomoot. Män wat Grete auk dai, et gaff quantswiese (offensichtlich, alles in allem) nich vull her.

„Das gefällt mir alles gar nicht“, keek den Dokter nu mehr äs kruus drin. Et schinn, he wuord de nich uut klook. De Mann schüllkoppede so vör sick hen un meinde, dao möss he nu auk noch wuohl de Psyche es gründlick studeeren.

„Dat häb ick mi glieks dacht“, nickoppede Grete. Se greep in iähre Taske un sach: „Ick häb ju de forts all en Pülleken van mitbracht.“