Juli. Sommer. Sönne satt. Sommersönnendage. Gröön, üöwerall Gröön. Et schinnt, grööne Tööge nöhmen dat aolle Huus truulick in ’n Arm. Schattig un doch so warm. Dao ümto löchtet bunte Blaiten: Hortensien, Stockrausen, Ridderspaorn, Gloriolen (Gladiolen), Nelken un… Ach, kiek sömms. Kiek di satt nu hier an düsse hiemmelblaoen Sommersönnendage. Hier? Ja, hier. Et geiht nich schöner mehr, hier de Iemmse längs! Schade, jüst nu lött et vull Volk strieken, wech in ’n Urlaub. Ick denk, et geiht iähr es Adam un Eva – liekuut stüert se män so uut et Pardies haruut.

Medden in‘ Pardies steiht nen Liege-Klappstohl, üm langhen eenfach so up raut-witte Köperstriepen to ressen (auszuruhen). Unner de aolle Kastanje lött sick dao meddags wunnerbar ’n Aoge tokniepen. Giff et nen schönern Ünnerst (Mittagsschläfchen) äs bi Mutter Natur? Mehr äs wonnich, eenfach still de to liggen, so iäben sacht ümsuuset, met ’n samtweek duftend Lüftken. Wat? Klockenklang auk noch? So iäben van wiether bloß to hören, daoför aower ümso fierlicker. Dat et dat noch giff, den Angelus to Meddagstiet… Ja, so is et hier: Fierlick, nich bloß sunndags…

Et schinnt, de Miegampels (Ameisen) krieget de nix van mit. Se häbt et unner ’n Wuordelknubben drock. Män auk so heelmaol sönnendulle Bremsen (Pferdefliegen) brummet aff un an in‘ Hurrah vörbi. Un gar so wiet nich wech bruuset un suuset üöwer den spieggelblanken Wieskenkolk (Tümpel) ’n Müggenschwarm up. Erst hen, dann her, flüch de heele Pulk giennsiet (da hinten) up den aollen Schoppen hento. Dao, rechte Siete, sett sick dat heele Mietenvolk nu in eenen Schlag up den grauten, drüügen Messfahl (Misthaufen) daale. Nix nu mehr. Nix mehr van Müggen to seihn. Ruhe. Se haollet dao up den Mess nu wuohl so up iähre Art nen Ünnerst.

So sind se hier de Sommersönnendage, se stekket voller Wunner.

Dat schinnt auk den bunten Fasanenhahn to gefallen. He sitt up dat aolle Weidenheck un kick still un erhaben üm sick. Dao geiht sien Köppken met nen Ruck up de Siete. Lustert he up dat quierlige Roopen van de beiden Trießhöhnkes (Rebhühner)? De pättket dao ächten siälenruhig, Föötken för Föötken, up de Waldlichtung hento.

Dao ächten… Dao ächten löchtet sattet Raut. Sattet Raut van duusend un mehr Klapprausen (Klatschmohn). Wat för ’n Beld… Sommersönnendage. Nich mehr lange, dann geiht üm Jakobi (25. Juli) all de Roggenernte loss. Hauch staoht de Ähren un waiget sick sacht in de warme Sommerlucht. Dat Körn is riep. Ächten unner dat Affdack staoht all de Erntewagen. Män noch blaihet tüsken de Ähren wunnerbar blaoe Sprenkel van Triemmsen (Kornblumen). Et kann nich schöner.

Draim ick?

Ick ligge medden in‘ Pardies. Ick bruuk nich es mehr nen Appel. Tofriär un ruhig fallet mi de Aogen to. Wunnerbar so. Wunnerbar so Sommersönnendage…