Mit de Dage wasset dat Körn in de Wiäken,
un mit de Wiäken to Ähren för de Seise;
aower erst dör de Seise
wätt daoruut Braut un Speise.
Geiht dat den Kopp oft auk wuohl quer;
et is, es ’t is, et geiht üm mehr.
Mit de Dage riepet wi in de Jaohre,
un mit de Jaohren to Erntegaben för den Daut.
Aower erst dör den Daut
werdet wi richtig graut.
Geiht usen Kopp dat auk wuohl quer;
et is, es ’t is, et geiht üm mehr.
