Nu geihs haruut uut’ Öllernhuus,
wat wör de Tiet mit di doch fien.
Wi winkt us to, de Abschiedsgruß
dött sähr, doch mott dat so män sien.
Geiht dennoch maol bi di wat scheef,
dann weeß’, dao is Verlaot hier drup:
Tohuus hät jedereen di leew –
de Düör steiht immer för di up.
