Puchen

Bild: pixabay

Puchen (Prahlen, Angeben), dat mott so niäbenbi haruut. Eenlicks draffs dao gar nix so recht wat von mitkriegen, dann geiht et. Et geiht denn auk all derbi her, wenn nen driesten Praohlhannes meint, he möss allmänto met so heelmaol wunnerlicke Fremdworde üm sick smieten. Auk wenn dao eenen kömmt un vörgiff, mit nen bekannten Handjevörmeier (VIP, einflussreiche Person) up Du un Du to staohn, is he daomit bi us all unnen dör. Nänä, so nich.

Stell di vör, ick dai nu es kund, dat ick lessens up den gröönen Hüögel van Bayreuth to Frau Wagner sägget harr: ,Katharina, du moss dao bi Tristan un Isolde uut den twedden Akt mehr maaken. Also, sink hernieder, Nacht der Liebe“, dao pöss guet noch mehr wat an Timbre bi. Hört sick dat auk Gott weet wu an, denket de Lüe hier bloß: „De Kerl häff nen Vuogel.“

Ümgekehrt aower brenget sick wüerklick graute Löchten gerne so int Beld, dat se den lütken Mann debi maaket. Sägg etwa den Bundestrainer Löw, erst dat Trappen upt Düörp wör richtig Football, kieket alle glieks debi up. Un mäck he bi sienen lütken FC Schönau, wenn he es maol wier dao is, den Schiedsrichter, dann sass es seihn dao. Dann giff et aower Schlagzeilen! Nu sind wi nich alle Bundestrainers. Aower wi könnt dao wat von lernen.

Wenn man also in Gesellschaft maol upschnappet, Wenningmeiers daien iähren naichsten Urlaub in Schweden maaken, dann aower gau! Glieks leit sick säggen, dat Silvia us, siet dat se mit de Hochtiet dao nao Schweden trocken wör, lestertiet gar kien Kärtken mehr schriebben härr. Se härr dao äs Könnigin wuohl so recht kien Tiet mehr för … Oha, dann moss es kieken.

Guet lött et sick auk so niäbenbi fraogen, off den Sessel wuohl bequem wör, weil Baron von Heeremann dao wiägen seine Krrüßpiene noch kuort vör sienen Daut dat Polster leiwer keggen nen eenfachen Stuhl tuuschket harr. Orre: „Also in den Sessel satt vör Jaohren noch Norbert Blüm. He woll us hier weinßens iäben Dagestiet säggen, weil he aobends in de Rheinske Stadthalle üöwer sien Studium bi Ratzinger praoten woll. Daobi meinde he noch so niäbenbi, jüst hier in‘ Huuse söhg man et wuohl, dat de Renten sicher wören. Wi härren et män eenmaol schön hier.“

So wat geiht an sick noch wuohl. Män immer schön up ’n Teppich blieben, dann kann dao auk ruhig es nen dezenten Perser mit tüsken sien.

Ach ja, Persien un so…

Auk wat dat Reisen anlangt, nich glieks in de wiede Welt. Een Wort bloß: Flugscham. Un well lustert noch up, wenn et män bloß mit Söcke in de graute persischke Friedagsmoschee göng. Ah wat, dat is nich mehr dat rechte Thema. Bodenstännige Beliäfnisse bi ne Rucksacktour üöwer ’n ,Camino“ sind tüskentiets allemaol biätter. Auk dao lött sick guet wat mit bimaaken. Also:

„Hape häw wi auk troffen. He wör maol wir iäben weg. För us ganz schön. Denn glieks wör de heele Lauperie auk nich mehr so langwielig.“ Kerkeling wör jä nich Kerkeling, wenn he nich alltiets wier so eenen losslööt. Män auk de Andacht wör nich to kuort kuemmen. Kieggendeel! Denn, endlicks nu in Santiago, wör jüst den Papst dao wiäsen. Franziskus, oh ja, de könn de wuohl wat von. Un dat möss man säggen, mit den Mann lööt sick doch nu eenmaol guet küeren.

Kick, drüm göng et naichste Wiäke auk nao Rom hen …