Wi Menskenkinner hier up Erden
willt aolt – un doch nich öller werden.
Ja nich so gau debi vöran!
Doch hölt nich eenen dao wat an…

Off wi et kuort willt oder lang,
de Natur geiht iähren Gang.
De Tiet, se dreiht sick nich nao us –
ja, eenes Dages is gar Schluss.

Dao nutzet auk kien Hassebassen.
Stattdem in Ruhe sick befassen
von Hiärten met lück schöne Saaken,
is biätter, as sick unwies maaken.

Knipp auk Verschleiß maol hier un dao,
loot‘ auk de Kräfte wuohl wat nao,
so steck de Siäl doch vull Verlangen –
dao laot wi nich den Kopp bi hangen.

Un helpet auk bi’n besten Willen
nich alltiets mehr de besten Pillen,
so fleit doch wat up Kniff un Pfiff,
wenn bloß de Kopp män munter bliff.

Drüm is denn auk dat Öllerwerden
nich Quiälerie bloß mit Beschwerden.
Off froh wi werkt orr dull rümbraaket,
et kömmt drup an, wat wi druut maaket.