Et was vör Jaohren, as se noch wuohl up Polßei un Pastor hörden. Nen gueden Pastor sparde gar fief Mann Polßei! To de Tiet göngen auk noch de Scherenschliepers von Huus to Huus un de Pluedenkerls (Lumpenhändler) reipen dör de Straoten: „Lumpen, Alteisen!“, so dat de Lüe bi nen Humpen Beer gerne auk es süngen: „Lumpen, Eisen, Knochen und Papier, ausgeschlag’ne Zähne sammeln wir.“ Dann spitzte de Polßei all wier de Ohren. Göng nix üöwer „Zucht und Ordnung“!
In Schaole, wo niäben de Kerke de ludderske Pastor wuohnde, harre Menken Bäänd met den Pastor Gaoren an Gaoren sien Hüüsken. Menke wör Müürker un stönn bi Wind un Wiär up ’n Bau. Nao nen Dag Riägen, hauch upt Gerüst, tröck de Mann inhuuse glieks erst de kladdenatte Buxe uut un hüng se buuten up de Liene. Dat Wiär harre sick upschiert (aufgeklärt) un so konn de Wind se guet wier drüüge kriegen. Naichsten Dag, et wör nen Saoterdag, hüng de Buxe immer noch buuten; so ganz drüüge wör se noch nich.
Keggen Naomeddag woll Bänd es wier nao siene Buxe kieken. Dao streek de Pastor ächten in‘ Gaoren herüm un reip Bäänd Dagestiet. Beide kreegen et ant Küeren. De Pastor spröök so üöwer Gott un de Welt. Doch dann kamm he demit ruut, dat siene Dochter sick an Bäänds Buxe stört harre. He möch em doch bitte den Gefallen doon un de Herrenhose dao wegnemmen.
Ardig wu Bäänd wör, dai he dat auk. Wenn et mehr nich is. Wiägen so ne Köperbuxe (das bekannteste Hosengewebe in Köperbindung ist der Denim, heute überwiegend der blau-weiße Jeansstoff) woll he et sick nich met Pastors Familge verdiärwen. Se sind nu maol wat pingelig, so geistlicke Frolleins. Et schinn, iähr konn doch tatsächlick all ne Männerbux den Kopp dörneene setten. Also runner met de Buxe. Wehret den Anfängen! He woll dao nich den Düüwel noch bi kiddeln.
As he met de Buxe wier in‘ Huuse wör, pingelde buuten eenen an de Dööre. De Scherenschlieper wör et. Bäänd gaff em sien Raseermess, wat naidig wier wat an Schliff bruukte. Dao leit et sick guet bi praoten. Bäänd fröög em, off he all bi den Pastor niäbenan wiäsen wör. „Nä“, sää den Scherenschlieper, „dao will ick nu glieks von hier uut hen.“ Oh, guet dat de Mann dat sach!
Bäänd stöök em: „Wünner di nich, wat ick di nu säch, aower wenn du dao nen Foot in de Dööre kriegen wills, dann treck vörher diene Buxe uut; denn de junge Deern dao häff et nich so met Mannslüübuxen.“