
Den Reporter Ratering wör nie bi dat Heimatblättken. He woll dao auk glieks mit nen Leitartikel Furore maaken, wo de Lüe bi upkeeken. Nu lött sick bi so wat jä nich eenfach es maol ’n Klavier uut ’n twedden Stock smieten. Dat mott hier up ’n Land all wat seriöser gaohn. „Immer schön nah am Volke sein“, so harren se Ratering dat in sien Voluntariat bibracht un dann „so schreiben, dass es dem Leser auch gefällt.“ So. Soso.
Also waogede sick den nie’en Reporter demit int Düörp, üm to lustern, üm wat et dat Volk so göng. Weil et wanner mit de Katuffeln sowiet wör, göng et mehrst üm de Katuffelernte. He moss sick daobi auk gar nich lange de Beene in‘ Buuk laupen. Aha, dachte sick Ratering, dat is jä jüst hier all den richtigen Katuffelbuer, den ick för mienen Artikel fein bruuken könn.
„Na, Meister“, sagg he, „wat häb ick hört? De Katuffelernte düt Jaohr sall Berge von Katuffeln brengen?“ „Hö?“, keek den Katuffelbuer graut up, „wo kömmt den Unsinn denn her? Vanjaohr is et nix mit de Katuffel. Gar nix! All’s vullto drüüge. Dao könnt et de besten Katuffel nich bi doon.“ Ganz schlimm wär dat dütmaol. „He soll doch nich so küeren“, wünk den Reporter aff, he härre heel änners wat hört. All’s wat Katuffel wör, wör de män guet bi dörkommen. De Katuffelbuer lachede gar nich fröndlick debi up, sönnern fröög em, mit wat för Lüe he leip? Denn all’s well mit Katuffel to doon harre, keek all ganz grantig in de Welt.
Herrjeh. So wat konn Ratering jä nu gar nich bruuken. He woll sick von den dummen Kerl doch nich sienen schönen Leitartikel kaputtküeren laoten. Von wegen. Wat et bruukte, wör ne „positive Botschaft“! Un so gaff he den Katuffelbuer bätzig Widerworde. Dat göng so wiet, dat beide sick debi reineweg in de Wulle kreegen.
Ratering wör nich Ratering, üm nu nich erst recht uptotrumpfen. Mann, von so nen Katuffelheini lööt he sick doch sienen schönen Leitartikel nich kaputt maaken! Un so stönn annern Dag in de Zeitung: „Wie eine Umfrage ergab, ist in diesem Jahr mit einer besonders guten Kartoffelernte zu rechnen.“
Den Dag drup harre Ratering wat int Duorp to doon. Dao trööf he wier up den Katuffelbuer. De wünk em in beste Luune to un reip: „Well härre dat dacht, aower Ji harren doch wuohl recht mit de Katuffeln düt Jaohr. Ick riäkne all mit gewöllige Zentners bi mi!“ „Ja, aower wieso denn?“, fröög Ratering. „Mensch“, reip de Katuffelbuer em to, „liäs Ji denn gar kiene Zeitung?“