Wehe wenn et amtlick wäd. Mehrst geiht et glieks heel scharp debi. Dat trööf nu auk es Rasputin. Nu ja, wat scharp wör, dat schreckte Rasputin an sick nich, denn as Schwertschlucker up de Kiärmste möök he sick nich es vör scharpe Klingen bange. Keegendeel. De Mann wör de guet bi tofriär. Usereen moch de manchs gar nich henkieken, wat dao bi em nich alle so dört Halslock göng! Scharpe Landserbajonette wören nix. Aower auk de een off ännere Kürassierfechtklinge flutskede män so dör sienen Schlund. He rullde wuohl met de Aogen debi, aower auk vör so Kosakenreiterdegens möök Rasputin sick nich bange. Een ümt ännere Maol wör dat Budenvolk heel uut de Tüte (außerordentlich begeistert) bi seine Klingenkünste – bis dat dao eens gueden Dages es en Amtmann van de Berufsgenossenschaft met ne graute Aktentaske bi em an de Kiärmstebude stönn. Un schon harre he de wat bi to bekieken.
Tschä, so un so söhg dat uut. Se wollen bloß et Beste van em. Daoto gehörde bi all de Klingenkunst auk ne „gewisse Vorsorgemaßnahme“. Denn bi dat scharpe Iesen, dat dao so egaol dör siene Struotte (Kehle) göng, könnde sick up Duer licht wat debi an de Speiseröhrn affsetten. Un dann härren se em wanner all met Füfftig bi de Rente. Dat göng nich. Bi alle Klingenkünste mössen se dao „zum Schutze der öffentlichen Gelder“ bitieten bi dörpacken. Hölp nix, nu wör Rasputin jeden Monatsersten bi et Gesundheitsamt dran. Godorri! Van wiägen den leidigen Korrosionsschutz, begöngen se em dao met en Draohtbüörssel dört Halslock. Leiwer härre he sick met en Damaszenerdolch sien Zäpfken kiddelt. Aower so wat … Nämanä. Män et hölp kien Lamentern (jammern, lamentieren), Rasputin moss dao män dör. Weinßens konne he aower achteran met en Emmer Rapsüölge guet naospöölen. So göng et auk wanner wier. Sließlick wör aobends all wier Vörstellung! Doch wat sägg ick?
Up Duer härren se sick de heele Tortur met em sparen konnt, denn Rasputin stüörw kuortdrup ganz unverhofft an Scharlach. So konnen se sick glieks auk schön noch den Rentenbescheid för em sparen. Un siene ganzen Klingen göngen antlest ant Slachthuus. Jaja, et göng nich biätter. Bi all dem satt nu bi den Amtman auk noch ne dicke Beförderung drin. Un so wassen se de alle guet bi tofriär. Bloß Rasputin hölp siene Klingenkunst nix. Wu man so sägg, is he de män bi „üöwer de Klinge sprungen“.
