Eenmaol is et sowiet

Bild: pixabay

Well denket dao all gerne an,
auk wi sind dran, mit Jan un Mann.
So, es van’ Baom dat Blatt föllt daal,
so geiht us dat hier alle maol.

För alle kümp de lesste Schritt;
eener nemmt den annern mit.
Dat use Liäben endlick is,
ja, dat is sicher, ganz gewiss.

Nich eener hier in use Runde
kennt Jaohr off Dag, orre de Stunde.
Un doch is et eenmaol sowiet –
för mi un di is et dann Tiet.

Auk för us is eenmaol Schluss;
eenmaol grient se auk üm us.
Eenmaol brennt dat ew’ge Lämpken
auk för us up Kösters Kämpken.

Un wat dann? – Well dat män wüss?
Up Erden schinnt et ungewiss.
Orre döt de Daut et klären –
un nemmt us mit in Hiemmelssphären?

Hier kieket wi män „unvollkommen“,
de „rechte Sicht“ is us noch nommen.
„Dann aber“ kenn wi ’t ganz un gar!
So mäck de Bibel us dat klar
(1. Kor 13, 9 – 12).

Well daovan nix nich wietten will,
de sie bi dat män leiwer still.
Wat he auk up de Riege krich,
biätter is dat sicher nich.

Un quiäl wi us auk noch so sehr,
bloß well dr glöff, vertruut up mehr.
Gott Dank singt se in männig Lieder:
Ächter ’n Horizont geiht ’t wieder …