Meiers Erwin harre et met Eier. Immer all. Lester Tiet aower häw he et demet slören laoten. Ewig Eier, de kamen siene Frau wanner hauch un so harre Mathilde em sitten laoten. Nu leip Erwin för sien Iätten de Pommesbuden längs. Doch dao göng he bi uuteneene. Dat pöss em auk wier nich. Drüm woll he nu es affnemmen. Daobi harre he van so ne wunnerbare Eierdiät hört. Veer Wiäken un de Punde flöögen de män so bi weg! Soleier gar, dao gönge et nochmaol fixer met. För Meier nix schöner äs dat. Eier moch he jä wuohl in alle Variationen! So konn he, van wiägen de Geschmacksvielfalt, siene Soleier auk noch guet met Knofflok un Mostrich uppeppen. Met de Eier bi Meier schinn et män nu heel best. 

     Also füng Meier met de Eier glieks in de Fastentiet up Ostern hento an. Nu ja, dat wören gar wuohl guet seewen Wiäken, aower dat tröck dann sicher noch mehr. Ach so, ja, un Ostern gaff et jä auk wier Eier! Egaol, Erwin schreckte dat nich.  

     Nao guet vetteihn Dagen harre de Mann all dat ganze Veerdel keegen sick upbracht, denn se konnen em nich mehr ruuken. De Kerl stünk es nen Ülk (Iltis)! Unner us: Se wollen et üöwer Ostern dao üm sien Huus all wietlöftig met Gitters affsperren. Stell di so wat es vör! Aower met Erwin göng et nich änners mehr. Erwin bruukte naidig Karantäne. De Fraulüe göngen auk all laupen vör em, offwuohl he dao flietig achterher wör. Eier sind nu maol nich ohne. Doch bi schier Eier gehört Mannslüe an sick int Geschirr. Erwin schinn auk sowiet.

     Nich genoog demit, grummelde et nu auk all recht gefäöhrlick in Erwins Buuk. Et grummelde, as tröcken von dichte her heel bollerige Gewitterschuers up. För ahnungslose Lüe hörde sick dat recht bedrohlick an. Met den Klimawandel harre dat aower nix to doon. Et wören de Eier von Meier. Schier Soleiergedönner. Man sall gar nich meinen, wat ne unverdaute Menge Eierknubben nich alle maaken könnt!

     So wüss auk ick eens Dages gar nich wat mi ankam (es war mir ein Rätsel), as Erwin mi van wieden her üöwer de Straote in de Mööte kam (er kam mir entgegen). Goddorri! Mi schinn, as ruttkeden se üöwer mi in‘ twedden Stock ruhbästig met de Müöbel harüm. Doch van wiägen, dat wören Erwin siene Gedärme! Dat mööken eenzig de hatten Eierknubben in Erwins Rumpelbuuk. Kien Wunner, dat de Naobers all dat Gesundheitsamt int Spiell brengen wollen. Doch Gott Dank kreeg dat soiäben noch en ännern Dreih.

     Et giff noch Wunner. Man söhg Erwin nu öfters met ’n drall Fraumensk laupen. Wat man so hörde, wör et ne resolute Tante, de em wuohl to nemmen wüss. Nu ja, Galina kaim uut Kasachstan. Et schinn, Erwin wör ganz guet tofriär demet, denn de Mann keek nu män doch wat maneerlicker drin. Ne rechte Frau to rechten Tiet, dao geiht bi wat Mannslüe nix üöwer.

     Erwin liäwede zusehns up. Et gaff bi Galina auk glieks Kostümstellung. Wat et gaff? Erwin lickede sick den Mund un sagg, nu gäff et immerto Russisch Ei … Auk wenn mi dat nich in en Kopp will, aower Erwin wör de tatsächlick wuohl glücklich met.

     Kick, sovull alle to de Eier bi Meier.