Teihn lütke Plattwöertkes,
de woll’n int Book, gemeejn,
eenet wör dat allto klook,
dao wören’t bloß noch … neejn.

Neejn lütke Plattwöertkes,
de harren et wiet bracht,
eenet wör dat allto wiet,
dao wören’t bloß noch … acht.

Acht lütke Plattwöertkes,
de woll’n tesammen bliebb’n,
eenet aower woll dat nich,
dao wören’t bloß noch … siebb’n.

Siebb’n lütke Plattwöertkes,
de dreihden sick maol kess,
eenet wör dat allto kess,
dao wören’t bloß noch … sess.

Sess lütke Plattwöertkes,
de stönn’n dao nu lück stief,
eenet wör’t nich stief genoog,
dao wören’t bloß noch … fief.

Fief lütke Plattwöertkes,
de gaffen sick lück quer,
eenet wört dat mehr äs quer,
dao wören’t bloß noch … veer.

Veer lütke Plattwöertkes,
de wören heelmaol bleej,
eenet wör dat allto bleej,
dao wören’t bloß noch … dreej.

Dreej lütke Plattwöertkes,
de woll’n per Funk up See,
eenet funktet nich genoog,
dao wören’t bloß noch … twee.

Twee lütke Plattwöertkes,
de höölden sick för schön,
eenet wör’t nich schön genoog,
dao wör’t nu bloß noch … een.

Een lütket Plattwöertken,
dat sach sick nu: „Oh weh!“
Dat konn so nu nich wiedergaohn,
dao wören’t glieks wier … twee!

Twee … Doch nu erst Tee.

Möge die Straße uns zusammenführen

Melodie und Text: Markus Pytlik (1988)
nach irischen Vorlagen
Plattdeutsche Übersetzung und letzte Strophe: Otto Pötter (2020)

 

Müöge de Patt us wir tesammen brengen,
un de Wind in dienen Rüggen sien.
Fien falle Riägen, för di äs Siägen;
löchten sall di auk de Sunnenschien.

Alle tesammen:

Un bis wi us maol wier findet,
haolle Gott di fest in Siene Hand.
Off wi liäwet orre stiärwet,
Gott bliff immerto för us Garant.

Müög up den Patt, den du moss hier wandern,
alltiets Gottes Siägen bi di sien.
Doch Hölpe auk von den eenen off andern,
ohne Hölp un Siägen dräuet Pien.

Un bis wi us maol wier findet …

Häb unnern Kopp nen schlaopweeket Küssen,
häbe auk guet Tüüch un lecker Braut.
Sie män in‘ Hiemmel all vettig Jaohr detüsken,
dann weet de Düüwel nich es, du wärs daut.

Un bis wi us maol wier findet …

An Gottes Siägen is all’s geliägen,
dann bis du auk nimmer nich alleen;
kannst di behöödet sicher bewiägen,
bis et giff för us ’n Wiederseh’n.

Un bis wi us maol wier findet,
haolle Gott di fest in Siene Hand.
Off wi liäwet orre stiärwet,
Gott bliff immerto för us Garant.